Przedsiębiorstwo, a usługa księgowa

Pojęcie przedsiębiorstwa stanowi bez wątpienia kategorię ekonomiczną. Jest to wszelka działalność ludzka polegająca na przystosowaniu zasobów oraz sił przyrody z zamiarem wytworzenia nowych dóbr lub przekształcenia już istniejących, ich podziale i konsumpcji.

Przedsiębiorca, podejmując się prowadzenia przedsiębiorstwa z reguły wyodrębnia część swojego majątku z przeznaczeniem na realizację postawionych przed sobą zadań. Pomoc może otrzymać od MH – biuro księgowe. Majątek ten, powiązany w określoną strukturę oraz wyposażony w czynnik ludzki tworzy pojęcie przedsiębiorstwa jako podstawowej formy organizacyjno prawnej działalności gospodarczej. Pojawienie się przedsiębiorstwa jako wyodrębnionego zespołu składników majątkowych jest efektem długoletniego procesu historycznego, jak i również zmierzającego do zminimalizowania odpowiedzialności majątkowej osób prowadzących działalność gospodarczą. W doktrynie spotyka się wiele rozbieżnych poglądów na przedsiębiorstwo jako podmiot stosunków cywilnych, a co za tym idzie szerzej przedmiot obrotu. Według Jakuba Webera przedsiębiorstwo stanowi rzecz, na którą składają się przede wszystkim klientela oraz renoma, decydujące o jego pozycji na rynku. Pozostałe elementy tworzą jednak majątek przedsiębiorstwa. Składniki tego majątku stanowią wyłącznie przynależność rzeczy głównej, jaką w tym przypadku jest przedsiębiorstwo. Definicja przedsiębiorstwa wyliczając jego przykładowe składniki nie stanowi ich zamkniętego zbioru. Wyliczenie to jest nie tylko przykładowe, ale również ograniczone wyłącznie do praw oraz obowiązków o charakterze cywilnoprawnym. W skład masy majątkowej przedsiębiorstwa nie wchodzą prawa czy o poszczególne obowiązki wynikające ze stosunków z dziedziny prawa administracyjnego, czy finansowego. Są one związane nie tyle z przedsiębiorstwem w znaczeniu przedmiotowym, ile z podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą za pośrednictwem przedsiębiorstwa. Wskazuje się również, że każda księgowa wskaże, że majątek każdego przedsiębiorstwa ma swoje źródła pochodzenia, a co za tym idzie jest przez kogoś w określony sposób finansowany. W owym bilansie przedsiębiorstwa wartość majątku wykazywana jest jako aktywa, zaś źródła oraz sposoby finansowania zapisywane są w postaci pasywów. Struktura owych pasywów stanowi odzwierciedlenie zróżnicowania źródeł finansowania majątku oraz decyzji podejmowanych przez przedsiębiorstwo odnośnie do sposobów pozyskiwania środków niezbędnych do prowadzenia działalności bieżącej czy rozwoju przedsiębiorstwa. Biorąc za podstawę czy kapitał został dostarczony oraz wypracowany przez samo przedsiębiorstwo wyróżnia się finansowanie zewnętrzne, czy wewnętrzne. Finansowanie zewnętrzne oznacza, iż kapitał pochodzi spoza przedsiębiorstwa. W momencie tworzenia przedsiębiorstwa cały kapitał jest kapitałem zewnętrznym, co za tym idzie zarówno środki angażowane przez właścicieli przedsiębiorstwa, jak i konkretne środki udostępniane w formie kredytów oraz pożyczek. Natomiast finansowanie wewnętrzne pojawia się z chwilą, iż przedsiębiorstwo podejmuje działalność operacyjną oraz z uzyskanej nadwyżki przychodów nad poniesionymi kosztami jest w stanie kontynuować działalność bieżącą, a co za tym idzie w dalszej kolejności rozwijać się. Samofinansowanie możliwe jest jednak w drodze przekształceń struktury majątkowej. Źródłem owego samofinansowania są odpisy amortyzacyjne, które jednocześnie stanowią element składowy nadwyżki finansowej. Finansowanie wewnętrzne znajduje swój ostateczny wyraz w zysku zatrzymanym w przedsiębiorstwie, z zysku bowiem tworzone są zróżnicowane fundusze zarówno o charakterze obligatoryjnym, jak i normowanym przez statut przedsiębiorstwa, stanowiące poszerzenie własnej bazy kapitałowej, której jednocześnie podstawowy trzon stanowi kapitał założycielski, z zysku finansowane są także przedsiębiorstwa inwestycyjne. Kolejnym kryterium klasyfikacyjnym jest czasokres.

Wymienia się wówczas finansowanie długookresowe czy finansowanie krótkookresowe. Finansowanie długoterminowe dotyczy środków, które angażowane w działalność przedsiębiorstwa są na stałe bądź długofalowo. Na ogół przyjmuje się, że chodzi o środki, których okres zwrotu jest dłuższy aniżeli rok, czy czym w ramach tego finansowania często wyodrębnia się dodatkowo finansowanie średnioterminowe, o okresie zwrotu udostępnionych kapitałów nieprzekraczającym pięć lat.